دو خرس

نسخه قدیم یاهو صفحه پروفایل خاصی داشت. قسمتی عمومی و قسمتی که فقط برای لینک شده ها بود. در قسمت عمومی حواسش نبود و متنی را به انگلیسی گذاشته بود و گفته بود که آقایی در جایی که کار می کرده خواستار او شده و مشورتی می خواست که چگونه با این مشکل برخورد کند. در قسمت خصوصی کلا دو نفر بودیم. عکس هایی که گذاشته بود یکی دو خرس سفید و قهوه ای بودند و یکی هم عکس موزه لوور فرانسه. همین.

ناشکیبا

چرا رفتی چرا من بی‌قرارم
به سر سودای آغوش تو دارم
نگفتی ماه تاب امشب چه زیباست
ندیدی جانم از غم ناشکیباست
چرا رفتی چرا من بی‌قرارم
به سر سودای آغوش تو دارم

خیالت گرچه عمری یار من بود
امیدت گرچه در پندار من بود
بیا امشب شرابی دیگرم ده
ز مینای حقیقت ساغرم ده
چرا رفتی چرا من بی‌قرارم
به سر سودای آغوش تو دارم

دل دیوانه را دیوانه‌تر کن
مرا از هر دو عالم بی‌خبر کن

سودا

این آهنگ همایون شجریان را خیلی دوست داشت. برای من هم فرستاده بود که گوش کنم:

طوسی

گفت وقت عکس گرفتن چادرش را برداشته بود ولی می دانم این طور گفت که من ناراحت نشوم ولی چه فرقی می کند وقتی کاملا پوشیده بود و با حیا. پالتوی طوسی با شلوار لی و کفشهای مشکی. دلم تنگ شده.

زدست رفتست

خجلست سرو بستان بر قامت بلندش

همه صید عقل گیرد خم زلف چون کمندش

چو درخت قامتش دید صبا به هم برآمد

ز چمن نرست سروی که ز بیخ برنکندش

اگر آفتاب با او زند از گزاف لافی

مه نو چه زهره دارد که بود سم سمندش

نه چنان ز دست رفتست وجود ناتوانم

که معالجت توان کرد به پند یا به بندش

گرم آن قرار بودی که ز دوست برکنم دل

نشنیدمی ز دشمن سخنان ناپسندش

تو که پادشاه حسنی نظری به بندگان کن

حذر از دعای درویش و کف نیازمندش

شکرین حدیث سعدی بر او چه قدر دارد

که چنو هزار طوطی مگسست پیش قندش

دوباره

کوه یخی

حرﻑﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﺰﻥ
ﮐﻪ ﺑﺎ ﺟﻐﺮﺍﻓﯿﺎﯼ ﮐﻠﻤﺎﺗﺖ ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ
ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭﻗﺖﻫﺎﯾﯽ
ﮐﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﯾﮏ ﮐﻮﻩ ﯾﺨﯽ ﻣﯽﺷﻮﯼ
ﺁﻓﺘﺎﺑﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﺑﺖ ﮐﻨﺪ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ..

ﺑﻌﺪ ﭼﮑﻪﭼﮑﻪﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ
ﮐﻪ ﻟﯿﺰ ﻣﯽﺧﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﯽﺁﯾﻨﺪ ﭘﺎﯾﯿﻦ
ﺑﺎ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺑﺴﺮﺍﻧﺪ ﻻﯼ ﻣﻮﻫﺎﯾﺖ.. ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺩﺍﻧﺪ

ﻭﻗﺖﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﻣﯽﮐﻨﯽ..
یعنی ﺣﺮﻑﻫﺎﯾﺖ ﺟﺎﯾﯽ ﮔﯿﺮ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ
ﻭ می‌تواند ﺩﺳﺖ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﻨﺪ
ﻭ ﺁن همه ﮐﻠﻤﻪ‌ﯼ ﺑﺎﺯﯾﮕﻮﺵ ﺭﺍ
ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﺗﻮﯼ ﺩﻫﺎﻧﺖ..
ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻔﻬﻤﺪ!

عادل دانتیسم

عمق فاجعه

امروز نیامده بود، یکی از سنجه های عمق فاجعه این است که چه سطحی از بودن او برایت غنیمت است.

جهانی دگر

یادش بخیر قبل از لحظه های دیدار چه سرمست بودم:

لحظه دیدار نزدیک است
باز من دیوانه‌ام، مستم
باز میلرزد دلم، دستم
باز گویی در جهانی دیگر هستم

اخوان

گذشتم

بی تو اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم

مشیری