با فراقت چند سازم برگ تنهاییم نیست
دستگاه صبر و پایاب شکیباییم نیست
ترسم از تنهایی احوالم به رسوایی کشد
ترس تنهاییست ور نه بیم رسواییم نیست
زمانی که madam بود وقتی غمگین بود و می فهمیدم آنقدر برایش جک می فرستادم تا بخندد. حالا خبری از او ندارم.
دلتنگم!
می‌خواهم امروز مثل گذشته
تمام شهر را با تو زیرورو کنم
تمام پارک‌ها، تمام کافه‌ها
تمام خیابان‌ها..
نگران نباش
آفتاب که غروب نکرده
برمی‌گردانمت روی طاقچه
کنار باقی قاب‌عکس‌ها..
زمانی که cherry شدم تازه خانه خریده بودم و وضع اقتصادیم خوب نبود. در یک سال هم خانه بود هم قضایای دیگر و من از او قرض گرفتم و خیلی زیاده روی کردم. با او راحتتر بودم تا هر کس دیگری ولی بعد فهمیدم که زیاده روی کرده ام. او باید احساس اطمینان و اعتماد و اتکا به من می داشت و این قرض گرفتن ها این احساس را از میان می برد. این اواخر دیگر به او چیزی نمی گفتم. ولی در دوستی بی نظیر بود. گفته قرضش را یک جا بدهم گرچه سخت است یک جا دادن ولی همین کار را می کنم.
این همه آشفته حالی، این همه نازک خیالی
ای به دوش افکنده گیسو، از تو دارم، از تو دارم
این غرور عشق و مستی، خنده بر غوغای هستی
ای سیه چشم سیه مو، از تو دارم، از تو دارم