آشفته حالی

این همه آشفته حالی، این همه نازک خیالی

ای به دوش افکنده گیسو، از تو دارم، از تو دارم

این غرور عشق و مستی، خنده بر غوغای هستی

ای سیه چشم سیه مو، از تو دارم، از تو دارم

این تو بودی، کز ازل خواندی به من، درس وفا را

این تو بودی، آشنا کردی به عشق، این مبتلا را

من که این حاشا نکردم، از غمت پروا نکردم

دین من، دنیای من، از عشق جاویدان تو رونق گرفته

سوز من، سودای من، از نور بی پایان تو رونق گرفته

 

من خود آتشی که مرا، داده رنگ فنا می شناسم

من خود شیوه نگه، چشم مست تو را می شناسم

دیگر ای برگشته مژگان، از نگاهم روی مگردان

دین من، دنیای من، از عشق جاویدان تو رونق گرفته

سوز من، سودای من، از نور بی پایان تو رونق گرفته

 

این همه آشفته حالی، این همه نازک خیالی

ای به دوش افکنده گیسو، از تو دارم، از تو دارم

این غرور عشق و مستی، خنده بر غوغای هستی

ای سیه چشم سیه مو، از تو دارم، از تو دارم